Όχι άλλη UML!

Το αρθράκι αυτό δημοσιεύτηκε στο τεύχος 16 του Ελληνικού Linux Format τον  Ιούλιο/Αύγουστο του 2007


Κάθε τμήμα Πληροφορικής, όπως και κάθε μεγάλη εταιρία αφιερώνουν πολύ χρόνο στο να μάθουν τους προγραμματιστές τους να ακολουθούν τις σύγχρονες τάσεις στις Τεχνολογία Λογισμικού. Απαιτούν δηλαδή την χρήση UML για τη μοντελοποιήση των λειτουργιών ενός προγράμματος, αφού πρώτα γίνει η συλλογή και ανάλυση των απαιτήσεων, μέσω συνεντεύξεων με τους τελικούς χρήστες. Υπάρχουν δηλαδή παρά πολλά στάδια μέχρι ως ότου ο προγραμματιστής αρχίσει τελικά να προγραμματίζει. Από την άλλη πλευρά στο ΕΛΛΑΚ, τέτοια πράγματα σπάνια συμβαίνουν. Άραγε αυτό σημαίνει ότι οι προγραμματιστές του ΕΛΛΑΚ, δεν είναι τελικά τόσο καλοί προγραμματιστές; Η εμπειρία και το λογισμικό που παράγεται μέσω του ΕΛΛΑΚ μοντέλου, αποδεικνύει ακριβώς το αντίθετο. Συνεπώς, κάτι άλλο συμβαίνει. Η δική μου άποψη ταυτίζεται με αυτών που λένε ότι η ανάπτυξη λογισμικού είναι μια από τις πιο δύσκολες και σύνθετες πνευματικές διαδικασίες. Η αυστηρή τήρηση της μεθοδολογίας που αποτελεί κανόνα σε άλλες επιστήμες, στη πληροφορική είναι δύσκολο να εφαρμοστεί, καθώς κάθε πρόγραμμα είναι διαφορετικό από κάθε άλλο, και η πολυπλοκότητα που εμφανίζεται σε μικρομεσαία projects πληροφορικής, δύσκολα εμφανίζεται σε άλλες ανθρώπινες δραστηριότητες. Συνεπώς, ίσως θα είχε νόημα να δούμε την ανάπτυξη-αναβάθμιση κάθε σύνθετου προγράμματος σαν ένα μικρό ερευνητικό πρόβλημα. Φυσικά, στην έρευνα δεν υπάρχουν εκ των προτέρων γνωστοί τρόποι να λύσεις ένα πρόβλημα και για αυτό ακολουθείται εντελώς διαφορετική προσέγγιση. Απλοποίηση του προβλήματος και στη συνέχεια προσπάθεια επίλυσης του. Θα υπάρξουν αναμφίβολα πολλές λύσεις, άλλα τελικά θα επικρατήσει η καλύτερη. Στη συνέχεια πάνω σε αυτή θα προστεθούν σιγά σιγά και άλλα πράγματα μέχρι να καλυφθεί το σύνολο το αρχικών απαιτήσεων. Σας θυμίζει κάτι αυτό σε σχέση με την ανάπτυξη του πυρήνα του Linux ή άλλων μεγάλων εφαρμογών ΕΛΛΑΚ;