Το αρθράκι αυτό δημοσιεύτηκε στο τεύχος 20 του Ελληνικού Linux Format τον Ιανουάριο/Φεβρουάριο 2008
Παραφράζοντας τον Φράνσις Φουκουγιάμα που μίλαγε για το τέλος της Ιστορίας, πολλοί χρήστες αναφερόντουσαν στο τέλος της Πληροφορικής, βλέποντας μερικά χρόνια πριν την παντοκρατορία της Microsoft σε browsers, εφαρμογές γραφείου και λειτουργικά συστήματα. Ευτυχώς τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά και στην Ιστορία και στη Πληροφορική. Ειδικότερα στο χώρο μας μπορεί κανείς εύκολα να παρατηρήσει μια τάση για μεταφορά όλων των δραστηριοτήτων δικτυακά. Η πλειοψηφία των χρηστών πλέον διαβάζει και διαχειρίζεται το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο της με web mail clients, οργανώνει το πρόγραμμα της και σχεδιάζει τις μετακινήσεις της στο Google. Εφαρμογές γραφείου, πολυμέσα και διασκέδαση είναι πλέον εφικτά μέσω του Internet. Αυτό έχει αντίκτυπο σε όσες εταιρίες επιχειρούν να ενσωματώσουν στα λειτουργικά τους συστήματα δεκάδες εφαρμογές που χρησιμοποιούν κλειστά format για να εγκλωβίσουν τους χρήστες τους. Αναπόφευκτα προκύπτει το ερώτημα: Γιατί να επιλέξει κάποιος χρήστης τις συγκεκριμένες εφαρμογές που εκτελούνται τοπικά σε ένα μόνο υπολογιστή από ότι άλλες που λειτουργούν δικτυακά; Δηλαδή, γιατί να διαλέξει ένας απλός χρήστης να έχει το ημερολόγιο του, τα bookmarks του, κάποια έγγραφα που χρησιμοποιεί συχνά και τις φωτογραφίες του, για να αναφέρω μερικά μόνο παραδείγματα, σε έναν συγκεκριμένο υπολογιστή και όχι σε μια δικτυακή υπηρεσία που είναι προσιτή από κάθε συσκευή που είναι συνδεδεμένη στο Διαδίκτυο, ανεξαρτήτως του λειτουργικού συστήματος και των εφαρμογών που χρησιμοποιεί; Πιστεύω ότι στο μέλλον θα επιβιώσουν μόνο όσοι δεν συνέδεσαν στενά τις τύχες του λειτουργικού τους με τι εφαρμογές που το συνοδεύουν. Δηλαδή, το Linux.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου