Τρίτη 8 Ιουνίου 2010

Κρίση και μεταξωτές κορδέλες

Το αρθράκι αυτό δημοσιεύτηκε στο τεύχος 34 του Ελληνικού Linux Format τον Ιούλιο/Αύγουστο  2010


Η οικονομική κρίση έχει ήδη γίνει αισθητή και το φάντασμα της χρεωκοπίας πλανάται πάνω από τη Χώρα. Η στήλη αυτή δεν είναι ούτε πολιτική, ούτε οικονομική για να προσφέρει συμβουλές για τους απαιτούμενους πολιτικούς χειρισμούς  ή για τα κατάλληλα οικονομικά μέτρα. Μπορεί όμως να κάνει μια απλή, εύκολα υλοποιήσιμη πρόταση, η οποία θα εξοικονομήσει άμεσα εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Προτείνω λοιπόν εφεξής, όλες οι δημόσιες υπηρεσίες, τα χρηματοδοτούμενα από το δημόσιο ιδρύματα και το κυριότερο όλες οι νομαρχίες, δήμοι και φορείς που χρηματοδοτούνται άμεσα ή έμμεσα από το δημόσιο στα έργα πληροφορικής που υλοποιούν, να χρησιμοποιούν υποχρεωτικά Ελεύθερο Λογισμικό και Λογισμικό Ανοιχτού Κώδικα. Έχοντας εμπειρία στο θέμα και βλέποντας το πως επιλέγουν κάποιοι δημόσιοι φορείς να εγκαταστήσουν, όχι όμως και να πληρώσουν,  τις πλέον ακριβές εφαρμογές λογισμικού είμαι σίγουρος ότι η εξοικονόμηση πόρων θα είναι άμεση και τεράστια. Αδυνατώ να κατανοήσω γιατί ένας μικρομεσαίος δήμος πρέπει να χρησιμοποιεί Βάση Δεδομένων της οποίας η  άδεια χρήσης κοστίζει δεκάδες χιλιάδες ευρώ ανά επεξεργαστή και όχι την MySQL. Γιατί ο Apache που εξυπηρετεί τα μεγαλύτερα sites παγκοσμίως δεν είναι αρκετά καλός για μια μετρίου μεγέθους υπηρεσία και γιατί το Linux που χρησιμοποιείται από κολοσσούς στις υπηρεσίες του Διαδικτύου δεν μπορεί να καλύψει μια νομαρχία. Τέλος για τους απλούς υπάλληλους που δεν μπορούν να προσαρμοστούν στο Open Office και τους αρέσουν οι εφαρμογές γραφείου με κορδέλα (ribbon) τι να κάνουμε, ας την πληρώσουν από την τσέπη τους. 

Τρίτη 1 Ιουνίου 2010

Τοπικά ή δικτυακά;

Το αρθράκι αυτό δημοσιεύτηκε στο τεύχος 20 του Ελληνικού Linux Format τον Ιανουάριο/Φεβρουάριο 2008

Παραφράζοντας τον Φράνσις Φουκουγιάμα που μίλαγε για το τέλος της Ιστορίας, πολλοί χρήστες αναφερόντουσαν στο τέλος της Πληροφορικής, βλέποντας μερικά χρόνια πριν την παντοκρατορία της Microsoft σε browsers, εφαρμογές γραφείου και λειτουργικά συστήματα. Ευτυχώς τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά και στην Ιστορία και στη Πληροφορική. Ειδικότερα στο χώρο μας μπορεί κανείς εύκολα να παρατηρήσει μια τάση για μεταφορά όλων των δραστηριοτήτων δικτυακά. Η πλειοψηφία των χρηστών πλέον διαβάζει και διαχειρίζεται το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο της με web mail clients, οργανώνει το πρόγραμμα της και σχεδιάζει τις μετακινήσεις της στο Google. Εφαρμογές γραφείου, πολυμέσα και διασκέδαση είναι πλέον εφικτά μέσω του Internet. Αυτό έχει αντίκτυπο σε όσες εταιρίες επιχειρούν να ενσωματώσουν στα λειτουργικά τους συστήματα δεκάδες εφαρμογές που χρησιμοποιούν κλειστά format για να εγκλωβίσουν τους χρήστες τους. Αναπόφευκτα προκύπτει το ερώτημα: Γιατί να επιλέξει κάποιος χρήστης τις συγκεκριμένες εφαρμογές που εκτελούνται τοπικά σε ένα μόνο υπολογιστή από ότι άλλες που λειτουργούν δικτυακά; Δηλαδή, γιατί να διαλέξει ένας απλός χρήστης να έχει το ημερολόγιο του, τα bookmarks του, κάποια έγγραφα που χρησιμοποιεί συχνά και τις φωτογραφίες του, για να αναφέρω μερικά μόνο παραδείγματα, σε έναν συγκεκριμένο υπολογιστή και όχι σε μια δικτυακή υπηρεσία που είναι προσιτή από κάθε συσκευή που είναι συνδεδεμένη στο Διαδίκτυο, ανεξαρτήτως του λειτουργικού συστήματος και των εφαρμογών που χρησιμοποιεί; Πιστεύω ότι στο μέλλον θα επιβιώσουν μόνο όσοι δεν συνέδεσαν στενά τις τύχες του λειτουργικού τους με τι εφαρμογές που το συνοδεύουν. Δηλαδή, το Linux.

Ανοιχτό Λογισμικό και Δημοκρατία

Το αρθράκι αυτό δημοσιεύτηκε στο τεύχος 19 του Ελληνικού Linux Format τον  Νοέμβριο/Δεκέμβριο του 2007

Την ώρα που θα διαβάζετε αυτές τις γραμμές έχουν ολοκληρωθεί οι βουλευτικές εκλογές του 2007 και πιθανότατα η εκλογή προέδρου στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Στις Η.Π.Α ανάλογες εκλογικές διαδικασίες μεγάλης κλίμακας πραγματοποιούνται ηλεκτρονικά (το περίφημο e-voting), εδώ και αρκετά χρόνια. Τα λογισμικό που χρησιμοποιείται σε αυτές τις περιπτώσεις είναι εμπορικό λογισμικό κλειστού κώδικα. Πρόσφατες έρευνες ερευνητών και ειδικών σε θέματα ασφάλειας απέδειξαν το πόσο ευάλωτα είναι αυτού του είδους τα συστήματα, καθώς μπόρεσαν να ανακαλύψουν αρκετά κενά και σφάλματα στο λογισμικό που τα συνοδεύει. Αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκη κακό, αφού είναι γνωστό ότι ανάλογα προβλήματα υπάρχουν σε κάθε λογισμικό είτε είναι ανοιχτό λογισμικό είτε είναι λογισμικό κλειστού κώδικα. Αυτό που με ανησυχεί και ενοχλεί ταυτόχρονα είναι ότι για να μπορέσουν διάφοροι ερευνητές να πάρουν στα χέρια τους κώδικα των εν λόγω συστημάτων χρειάστηκε να περάσουν από σαράντα κύματα. Τελικά κατάφεραν να το μελετήσουν μόνο όταν υπήρξαν σαφές ενδείξεις για προβληματική λειτουργία του λογισμικού καταμέτρησης. Νομίζω ότι αν το σύνολο του κώδικα που χρησιμοποιείται στα συστήματα ηλεκτρονικών ψηφοφοριών δεν είναι ανοικτό και διαθέσιμο σε όλους τους πολίτες για να το μελετήσουν, αν έχουν τις κατάλληλες γνώσεις και το επιθυμούν φυσικά, δύσκολα μπορεί να εξασφαλιστεί το αδιάβλητο της εκλογικής διαδικασίας ή αλλιώς παραφράζοντας τον Στάλιν «Σημασία δεν έχει τι ψηφίζουν [οι πολίτες], αλλά πιο λογισμικό μετράει τις ψήφους τους». Τελικά το ανοιχτό λογισμικό ίσως να είναι και θέμα Δημοκρατίας...